Dilara Bilgin yazdı...
MÜTALAM
Duyuramadıklarımın ve hissettiklerimin var ettiği ben.
Beklemiş olmanın hiçbir anlam ifade etmediği o dem, tek bir anlamı olması gerekirken. Kopuşlar, kaçışlar korkak ruhlar ve birbirine ait ruhlar.
Gelenler, gidenler ancak mevcut yerinde duramayanlar.
Sızılarım, benim parçalarım. Hayata aykırı, bana şart olan peyderpey duygular.
Bir türlü tatmin olamıyorum onca insan varken neden sadece birinin çıkardığı pürüzlüklerle ilgileniyoruz.
Olmaması için bile kısa bir vakit olmalı, olması için bu kadar zamana ihtiyaç varken hiçe saymışken tüm umutları, arkamızda bırakmışken rüyaları.
Hatırımızda kalması gerekenleri itmişken elimizin tersiyle, boşverelim işte.
Nereye gitsem kendimi bi önceki yerde unutmuş gibiyim,olmam gereken yere varmama kaç ramak kaldı bilemiyorum. Bulmak için ruhumun zuhurunu, ruh-u revanım bitabım.
Sevginin gücünün farkında olmakta yüktür bazen. Yanlış mı, yanlış lakin ruhta yer edinen kalpten müsamaha. Her şeyi bilenler ve bildiğini zannedenler arasındaki uzatmadır hayat.
Sahte bilgeler, yaşamış olsaydı tehekkür içinde kalırdı ancak bir tek yaşamadıklarının bilgesi.
Kaynatandır kanımı keskin düşünceler ve bitmek bilmeyen düşler.
Konunun bir başka konuyu açmasıdır, başıma gelen.
Hamd etmenin inceliği ile varılan noktalar, ait olunan yere götürür mü bilemem ancak kalbini tatmin edecek yere elbet götürür.
Sonuca vardıramadığım her şeyi sırtımı sıvazlayan tereddütsüz bir sevginin iyileştirmiş olmasına minnettarlığımı hangi dilde, hangi kelimelerle anlatabilirim?
