Hiçbir yanılgı düzeltmeyecek içimizdeki varolma ısrarını. Rabbimize güveneceğiz ve bu yolda sabit kalacağız. Çünkü biliriz ki ondan başka her şey terk eder, edilir. Tatmin olmayı bu dünyada tatmayacağımı anladığımdandır ki beklentim sadece duayadır. Israrı varolmaya değil O’nun yolunda yok olmaya çevirmektir yaşamak. Belli belirsiz sineye ulaşmaya çalışan her bir zerre için kürek çekmek, kelebeğin ölümsüz olmasını zannetmektir. Bu gece kalbimde dışlanmış bir ağırlık hissediyorum. Nefesimi derinden almak istiyorum ama tıkanıyor ciğerlerimin arasında. Huzurun içinde üzüntüyü merak ettiren hazla dövüşmeme rağmen durmuyor. Cümlelerim anlaşılsın diye en derinden yazarken, en derinden anlaşılmıyorum. Sığ görüşlü canlılar bu insanlar. Birazcık yalnızca biraz yüzümde hissetmek istiyorum gökyüzünün ferahlığını. Evet kimseyi görmemek için çektiğim perdenin ardındaki gökyüzünün. İnsan alıştığı zaman değil değiştiremeyeceğini gördüğü zaman kapatır dilek yollarını. Rabbim beni hangi civara yazdığını bilmesemde varlığını omzumda bir el gibi hissettirdiğin için teşekkür ederim.
Tüketirken kalemimin mürekkebini
Nefesim de tükenmiş
Ne yazık ki
İnsanlığın müessesesi
O da tükenmiş
Kim ki
Eğrilten hissimi
Hor görenlerin yadsımasında
Kimsesizim Ya Rab
Yoksa sen de mi bi çare sürgünsün
Saptırılmış kelamlarınla meczup
Yoksa senin de filleri yenecek ebabil gücün mü var
Germişim kaşlarımı
Genişletmişim omzumu
Bekliyorum gelecek her bir hadsiz munzuru
Aklamamam gereken zuhuruma şifa olan yasaktır Bezmimde dilimi hüsrana uğratanlar.
