Okullar bir haftadır yoğun kar yağışından dolayı tatil. Bu durumdan bazı öğrenciler için memnun bazıları ise üzgün. Ben ise hem biraz üzgünüm hemde birazda mutlu...
Ama kar bence çok güzel, eee bizde bu tatili fırsat bilip dışarıya attık kendimizi. Kar topu oynadık kardan adam yaptık ve pamuk gibi Bi görüntüsü olan karlara uzandık.
Kızaklarımız olmadığı için poşet alıp kuzenlerimle tepeden asağıya doğru kaydık ÇOK AMA ÇOK Eğlendik.
Eve dönüş sırasında bütün arabalar gibi bizim arabamızda kara battı, çevredekiler babama küreklerle fırçalarla yardım edip anca arabayı çıkarabildiler.
Bu durum büyüklerimize eziyet olsada benim için büyük eğlenceydi
Ve ben bunların yanında ilk defa karın tehlikeli yönlerinide gördüm.
Çığın ne olduğunu öğrendim. Haberlerde çığın altında kalan insanları gördüm ve yine haberlerde evsiz olan insanların donarak öldüklerini gördüm.
Ve bunlardan biri kardeşim yaşında olan bir bebekti. Sanki Uyuyor gibiydi. Aklıma kardeşim geldi.
Ben bu insanlar için çok üzgünüm kim onların yerinde olmak ister ki.
Demek ki kar evi olan çocuklar için mutlulukmuş. Eldiveni olan atkısı şapkası olan çocuklar için eğlenceymiş.
Evi olmayan çocuklar için ise ölümmüş.
